τραγούδια του μόχθου

τραγούδια που τραγουδούν την καθημερινή ζωή άλλοτε υμνώντας την ομορφιά της άλλοτε απαλύνοντας το μόχθο της. τραγούδια της ποιμενικής ζωής, των γεωργών, του σκάλου, του θέρου, των κεραντζήδων. κάθε μέρα κι ένα τραγούδι από το ΑΡΧΕΙΟ ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ της ΜΚΟ "ΑΠΕΙΡΟΣ"

ΠΑΝ’ ΤΑ ΚΟΠΑΔΙΑ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ


Τώρα είν? Απρίλης και χαρά
τώρα είναι καλοκαίρι,
το λεν τα’ αηδόνια στα κλαριά
κι οι πέρδικες στα πλάγια.
Το λεν κι οι κούκοι στα βουνά,
ψηλά στα κορφοβούνια.
Παν τα κοπάδια στα βουνά
να ξεκαλοκαιριάζουν,
πάνε κοντά οι τσομπάνηδες,
λαλώντας τις φλογέρες.
Να τα τυροκομήσουνε
και τη νομή να βγάλουν.
Για να γιορτάσουν τη Λάμπρή,
να ρίξουν στο σημάδι,
να πιουν νερό απ? το βουνό,
να πάρουν τον αέρα.

Από τη συλλογή του ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ "ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ, ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΚΑΙ ΧΟΡΟΙ"

Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΤΟΥ ΤΖΟΜΠΑΝΗ


Πέθαν’ ο Βλάχος, πέθανε, κ’ έκαμε σ’ όλα δίαιτα,
αφήνει τη τζομάκα του ‘ς την εκκλησιά λαμπάδα,
αφήνει την τσαντίλα του ποδιά για την εικόνα,
και την τρανή κουμπλίτσα του να κρεμαστεί καντήλα,
αφήνει και την τσέργα του για τον παπά φελόνι,
κι αυτή τη μαύρη λιάρα του σάκο για το δεσπότη.

Από τα "ΗΕΙΡΩΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ" του Αραβαντινού... Ο συγγραφέας επιδιδόταν σε επινοήσεις τίτλων στα δημοτικά τραγούδια

ΗΛΙΕ, ΠΟΥ ΔΙΝΕΙΣ ΤΟ ΤΑΧΙΟ

Ήλιε, που δίνεις το ταχιό κι αργείς να βασιλέψεις:
Σε καταργιέται η εργατιά οι ξενοδουλευτάδες,
Σε καταργιέται και μια νια, μια μικροπαντρεμένη,
Πόχει, τον άντρα τ’ς άρρωστο, δεν μπόρ’ να τον γιατρέψουν,
Μπαίνει και βγαίνει η μάνα του, τραβάει τα μαγουλά της.
Ζητάει απλό λαγόν τυρί κι από άγριο γίδι γάλα!
Και παίρνουν δίπλα τα -ϊ- βουνά, δίπλα τα κορφοβούνια,
Να φκιάκουν στρούγκα του λαγού, στρούγκα για τ’ άγρια γίδια,
Να βρουν από λαγόν τυρί κι απ’ άγριο γίδι γάλα!


Από βιβλίο του Ν. ΝΙΤΣΟΥ με τραγούδια από τον Τσαμαντά, χωριό της Μουργκάνας στη Θεσπρωτία. Η μεταγραφή έγινε στο πλαίσιο του προγράμματος της ΜΚΟ "ΑΠΕΙΡΟΣ".

ΤΟΥΤΟΣ Ο ΝΤΟΥΝΙΑΣ (Πολυφωνικό)

Τούτος ο ντουνιάς, μωρ’, τούτος ο ντουνιάς,
τούτος ο ντουνιάς δεν είναι για τ’ εμάς

Άϊ , ντουνιάς όπου περνάει και δεν μας καλημεράει.
Που περνάει αγάλια, αγάλια σαν η πάπια στα χορτάρια.

Αϊ, ντουνιά μου αϊ ντουνιά μου, δεν σ’ εχόρτασε η καρδιά μου.
Αϊ, ντουνιά μου παινεμένε, δεν σ’ εχόρτασα, καημένε.

Τούτη η γής με τα χορτάρια, τρώει νιούς και παλληκάρια
Τούτης η γης που την πατούμε, όλοι μέσα θα λα μπούμε.

Τραγούδι του μόχθου της ζωής, όπως περιέχεται στη συλλογή του παπαΧρήστου Μάτσια "ΠΩΓΩΝΙ, ΔΕΡΟΠΟΛΗ, ΗΘΗ ΚΙ ΕΘΙΜΑ" , εκδόσεις ΔΩΔΩΝΗ. Μεταγραφή "ΑΠΕΙΡΟΣ"/ΑΡΧΕΙΟ ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ"

ΠΑΙΡΝΩ ΤΟ ΔΡΕΠΑΝΑΚΙ ΜΟΥ

Παίρνω το δρεπανάκι μου
και πάω να θερίσω.
Κι όλη τη νύχτα θέριζα
και λιανοτραγουδούσα.
Και ξύπνησα τρία χωριά
και τρία μοναστήρια.
Εξύπνησα μια καλόγρια
κει μέσα στο κελί της.
- Σύρτε, σταυροί, στις εκκλησιές
κι άγιοι στα μοναστήρια.
Εγώ θα πάω να παντρευτώ,
θα πάρω κι εγώ άντρα,
να ζήσω μ’ όλον τον ντουνιά,
με τα πεθερικά μου.
Να κάμω και τρία παιδιά,
τρία λεβεντόπαιδα.

Ταγούδι του θέρου από το Πωγώνι και τη συλλογή του ΓΡΗΓΟΡΗ ΚΑΤΣΑΛΙΔΑ "ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΒΟΡΕΙΟ ΗΠΕΙΡΟ" που μεταγράφηκε ψηφιακά στο ΑΡΧΕΙΟ ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ.

ΠΕΡΙΒΟΛΙ Μ’ ΟΡΓΩΜΕΝΟ

Περιβόλι μ’ οργωμένο, μ’ άνθη σ’ έχομε σπαρμένο.
Φύτεψα και δυο δεντράκια, λεϊμονιά και μια μηλιά.
Τη Δευτέρα τη φυτεύω και την Τρίτη την κλαδεύω.
Την Τετάρτη βγήκαν φύλλα και την Πέμπτη βγάζουν μήλα.
Την Παρασκευή μαζώνω, το Σαββάτο τα πουλάω,
και την Κυριακή π’ αδειάζω, κάθομαι και λογαριάζω.
Τη Δευτέρα δευτεριάζω και την Τρίτη δεν αδειάζω.
Την Τετάρτη θα ζυμώσω και την Πέμπτη θα φουρνίσω.
Την Παρασκευή θα πλύνω, το Σαββάτο θα μπαλώσω.
Το Σαββάτο θα μπαλώσω και την Κυριακή θ’ αλλάξω.

Τραγούδι των αγροτικών, γεωργικών εργασιών από τη συλλογή του ΓΡΗΓΟΡΗ ΚΑΤΣΑΛΙΔΑ που το συναντήσαμε και στις συλλογές των ΝΙΚΑ και των ΦΩΤΙΟΥ, ΛΥΤΗ. Μεταγραφή Λουκάς Μάκος, "ΑΠΕΙΡΟΣ", ΑΡΧΕΙΟ ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ.

ΚΟΛΙΑΝΤΑ

Κόλιαντα, μίλιαντα
δυο χιλιάδες πρόβατα
και τρεις χιλιάδες γίδια,
να βόσκούν τα κατσίκια
στου Λάζαρου το λόγκο,
στο μέγα το χωράφι.
Όντας βρέχει, βρέχομαι
κι όντας χιόνι ρίχνει.
Κόλιαντα γυρεύουμε,
αν μας δώκουν παίρνομε
δεν μας δίνουν φεύγομε.
Με μια κολιαντρίνα
του (τάδε ή της τάδε) προβατίνα.

Τραγούδι από τη Δερβιτσάνη της Κάτω Δερόπολης από μια συλλογή του Γ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ που πρώτη φορά αναφέρεται στο πολυφωνικό φόρουμ. Δεν ξέραμε να το κατατάξουμε στα τραγούδια του μόχθου ή τα τραγούδια τα παιδικά. εσάς ποια είναι η γνώμη σας;

ΠΕΡΙΒΟΛΙ Μ’ ΟΡΓΩΜΕΝΟ

Περιβόλι μ’ οργωμένο, μ’ άνθη σ’ έχομε σπαρμένο.
Φύτεψα και δυο δεντράκια, λεϊμονιά και μια μηλιά.
Τη Δευτέρα τη φυτεύω και την Τρίτη την κλαδεύω.
Την Τετάρτη βγήκαν φύλλα και την Πέμπτη βγάζουν μήλα.
Την Παρασκευή μαζώνω, το Σαββάτο τα πουλάω,
και την Κυριακή π’ αδειάζω, κάθομαι και λογαριάζω.
Τη Δευτέρα δευτεριάζω και την Τρίτη δεν αδειάζω.
Την Τετάρτη θα ζυμώσω και την Πέμπτη θα φουρνίσω.
Την Παρασκευή θα πλύνω, το Σαββάτο θα μπαλώσω.
Το Σαββάτο θα μπαλώσω και την Κυριακή θ’ αλλάξω.

Πωγωνίσιο τραγούδι της δουλειάς, σύμφωνα και με την ταξινόμησή του από το Γρηγόρη Κατσαλίδα στο βιβλίο του "ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΒΟΡΕΙΟ ΗΠΕΙΡΟ" (εκδόσεις Gutenberg)

Η ΚΟΡΗ ΣΤΟΝ ΑΡΓΑΛΕΙΟ

Κόρη μ’, που είσαι στον αργαλειό, γυφαίνεις, ξεγυφαίνεις,
γυφαίνεις, ξεγυφαίνεις.
Γυφαίνεις τα ψιλά πανιά, γυφαίνεις τα στρωσίδια,
γυφαίνεις τα στρωσίδια.
Κι εγώ σε καταράστηκα, να τσακιστεί το χτένι,
να τσακιστεί το χτένι.
Και να κοπούν πολλές κλωστές, να δένεις, να ξεδένεις,
να δένεις, να ξεδένεις.

Τα Ριζά και το Πωγώνι αναφέρει σαν τόπο προέλευσης του τραγουδιού που συμπεριλαμβάνει στα εργατικά τραγούδια της συλλογής του ο ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΚΑΤΣΑΛΙΔΑΣ. Το συναντήσαμε και στις συλλογές των Αραβαντινού, Ζώτου και Φωτίου/Λύτη. Μεταγραφή στην ψηφιακή βιβλιοθήκη του ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ της "ΑΠΕΙΡΟΥ".

από τη σπάνια συλλογή του ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ με τραγούδια από τη ΔΕΡΒΙΤΣΑΝΗ της Βορείου Ηπείρου μια παραλλαγή του θεματικού μοτίβου του γνωστότερου ως "περπερούνα" που έμεινε στις μέρες μας να τραγουδιέται σαν παιδικό τραγούδι ενώ οι ρίζες του αναφέρονται καθαρά στην έγνοια των ανθρώπων για τη σοδειά τους και την εθιμική ποιητική... η "ΠΕΡΠΕΡΟΥΝΑ" δισκογραφήθηκε όμορφα από τη Δόμνα Σαμίου. ψηφιακή μεταγραφή στο "ΑΡΧΕΙΟ ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ"


ΒΡΕΞΕ ΠΑΠΑΡΟΥΝΑ

Βρέξε, βρέξε παπαρούνα
τ’ ανηφόρου κατηφόρου,
για να γένουνε τα στάργια
όλο στάργια και κριθάργια
και κεχρί και καλαμπόκι.
Τουρτουλίδα περβατεί
τον θεό παρακαλεί,
για να βρέξει μια βροχή,
μια βροχή σιγαλινή,
στα στάργια στα κριθάργια
και στα πράσινα λιβάδια.

παραλλαγή τραγουδιού που παρουσιάσαμε από τη συλλογή του Κατσαλίδα παλαιότερα εδώ τούτο το τραγούδι από μια συλλογή εξαιρετική, του ΝΙΚΟΑΛΟΥ ΝΙΤΣΟΥ από τον Τσαμαντά Θεσπρωτίας. τραγούδι για το θέρο...

ΠΑΙΡΩ ΤΟ ΔΡΕΠΑΝΑΚΙ ΜΟΥ


Παίρω το δρεπανάκι μου και πάω να θερίσω,
Μαύρα μάτια να φιλήσω.
Όλη τη νύχτα θέριζα μ’ ένα ψιλό τραγούδι,
Και μ’ εν’ όμορφο λουλούδι,
Κι εξύπνησα τρίγια χωριά και τρίγια Μοναστήρια,
Κλάψτε, μάτια, κλάψτε, φρύδια!
Κι εξύπνησα μια καλογριά ‘πο μέσα απ’ το κελί της
Κι από την προσκύνηση της.
Και βγαίνει για ν’ αφηγκρασθεί
Και τη σκάλα κατεβαίνει?
Έχασε το κουμπολόι κι έστησε το μοιρολόι!?
Σύρτε, σταυροί, στους ουρανούς κι Άγιοι στα Μοναστήρια,
Κλάψτε, μάτια, κλάψτε φρύδια!

ΜΙΑ ΚΟΡΗ, ΜΙΑ ΛΕΣΕΤΣΙΝΗ

Μια κόρη μια Λεσετσινή κι ομορφοκαμωμένη,
Πο’ ‘χει ασημένιο(ν) αργαλειό και πηξαρένιο χτένι.
Παρασκευή κομπόδενε, Σάββατο το υφαίνει,
την Κυριακή στολίζεται και στο σεργιάνι βγαίνει.
Υφαίνει τα βηλάρια της, βελέντζες και σακούλια,
υφαίνει κόκκινες ποδιές, με λογιαστά πλουμίδια.
Στους ουρανούς το διάζεται, στους κάμπους το τυλίγει,
και στις ραχούλες τις ψηλές, τον αργαλειό της στήνει.

οι τοπικές παραλλαγές των ηπειρώτικων τραγουδιών έχουν κοινό τόπο τη διεκδίκηση του ένδοξου της Ιστορίας ή της γυβαικείας ομορφιάς από κάθε τόπο. θυμόμαστε το "ΟΛΕΣ ΟΙ ΧΩΡΕΣ ΤΑ ΧΩΡΙΑ" που αφηγείται την αντίσταση στον Αλή Πασά και όπου ως απροσκύνητοι αναφέρονται στο μεν Παρακάλαμο οι κάτοικοι της Πογδρόριανης (παλιό όνομα του Παρακάλαμου) ενώ στο Δελβινάκι οι Δελβινακιώτες. θυμόμαστε, μάλιστα, τις ανατιδράσεις που γεννά η ερμηνεία ενός τέτοιου τραγουδιού με τοπικές αναφορές σε άλλον τόπο που το διεκδικεί και αυτό - κάποτε κόντεψε να διακοπεί συναυλία μας στο Δελβινάκι. εδώ έχουμε κάτι ανάλογο. η κόρη που εδώ έιναι Λεσιτσινή σε άλλη παραλλαγή του τραγουδιού είναι από τη Λειβαδιά. ετούτη η παραλλαγή είναι από τα Ριζά Θεολόγου και προέρχεται από τη συλλογή του ΚΑΤΣΑΛΙΔΑ, η άλλη είναι από τον Παρακάλαμο και την έχει δισκογραφήσει και η "ΑΠΕΙΡΟΣ" στο δίσκο ακτίνας "ΠΑΛΛΑΣ 2000"

ΠΙΣΤΙΚΟΣ

Μου ΄λέγε, μωρ’, μου λέγε,
μου ‘λεγε η μάνα μου.
Μου ΄λέγε η μάνα μου:
- Μάθε, γιε μου γράμματα.

Μάθε, γιε μου, γράμματα,
μάθε κοντυλίσματα.
Κι εγώ δεν την άκουσα,
πιστικός εγίνηκα.

Πιστικός εγίνηκα,
χίλια πρόβατα βοσκώ.
χίλια πρόβατα βοσκώ.
με εβδομήντα δυο σκυλιά.

Με εβδομήντα δυο σκυλιά,
Φλογερίτσα έκοψα
φλογερίτσα έκοψα
από κίτρο κι από ελιά

Από κίτρο κι από ελιά
κ’ από κόκκινη μηλιά.
Κι από κόκκινη μηλιά,
κάθε πέτρα την λαλώ

Κάθε πέτρα τη λαλώ,
κάθε κάστρο ακούγεται.
Κάθε κάστρο ακούγεται.
τ’ άκουσε και μια κυρά.

Τ’ άκουσε και μια κυρά,
μια κυρά βασίλισσα
- Ποιος είν’ εκείνος που λαλεί;

Ποιος είν’ εκείνος που λαλεί,
μην είναι ο γιος της ορφανής;
Μην είναι ο γιος της ορφανής;
Σύρτε φέρτε τον εδώ.

Σύρτε φέρτε τον εδώ.
Να λαλάει στις πόρτες μου.
να λαλάει στις πόρτες μου.
και τις βαγιοπούλες μου.

Και τις βαγιοπούλες μου,
να σηκώνονται ταχιά.
Να σηκώνονται ταχιά.
να βυζαίνουν τα παιδιά.

να κι ένα αγαπημένο μα πολυφωνικό τραγούδι από τα Κτίσματα που σπάνια πια το ακούμε και το τραγουδάμε... το πρωτακούσαμε και στο δίσκο των Κτσιμάτων στη Γαλλία του 1984 με όργανα σε χορευτικό ρυθμό. ίσως θα άξιζε να το ανασύρουμε στο Εργαστήρι Πολυφωνίας γιατί μέσα του ανασαίνει αεράκι ηπειρώτικο και τα βουνά με όλους τους αχούς τους... από τη συλλογή του ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΤΣΙΑ, εκδόσεις ΔΩΔΩΝΗ

ΠΟΥ ΠΑΣ ΛΕΝΙΤΣΑ, ΜΟΝΑΧΗ;

- Που πας, Λενίτσα, μοναχή τώρα το βράδυ-βράδυ;
- Πάνω στη θειά μου τη Λενιώ, πάνω να ξενυχτήσω,
να πλέξω τα βαμπάκια μου, να φτιάκω τα προικιά μου,
να φτιάκω ρούχα του γαμπρού, της πεθεράς ομπόλια,
να φτιάκω και τ’ αντράδερφου μεταξωτό μαντίλι.
- Να σε προκόψει ο Θεός κι η Παναγιά Παρθένα,
καλά σου στεφανώματα και να καλοκαρδίσεις.


στα τραγούδια της δουλειάς κατατάσσει τούτο το τραγούδι από το Πωγώνι και τη Δρόπολη ο ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΚΑΤΣΑΛΙΔΑΣ στη συλλογή του. μεταγράφηκε και αυτό στο πλαίσιο του προγράμματος "ΑΡΧΕΙΟ ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ" της ΜΚΟ "ΑΠΕΙΡΟΣ"

ΕΛΑ ? ΕΛΑ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΔΥΟ


Έλα ? έλα εμείς οι δυο,
όσο να ‘ρθουν κι άλλοι δυο,
για να γίνουν τέσσερις
κι άλλοι δεκατέσσερις,
να ντυθώ να αρματωθώ,
στο χορό να κατεβώ.
Να μαραίνω τρεις εννιά,
τρεις εννιά, τρεις δώδεκα
και της χήρας τον υγιό
που τον είχε μοναχό.
Μοναχό στα γράμματα
και στα κοντυλίσματα.
Εγώ δεν την άκουσα,
πιστικός εγίνηκα,
με τριακόσια πρόβατα
και εβδομήντα δυο σκυλιά.
Φλογερίτσα έφτιασα,
από κίτρο και ελιά,
από κόκκινη μηλιά.
Κάθε μέρα την λαλώ
Μες στο κάστρο ακούγεται,
τ΄ άκουσε και μια κυρά,
μια κυρά αρχόντισσα.
- Ποιος ειν’ εκείνος που λαλεί,
που λαλεί και ξηλαλεί,
μην ο γιος της ορφανής;
Σύρτε, φέρτε τον εδώ,
να τον ιδώ να τον χαρώ,
να λαλεί στις πόρτες μου
και στα παραθύρια μου,
να ξυπνάει τις βάγιες μου
και τις βαγιοπούλες μου,
να σηκώνονται ταχιά
να βυζαίνουν τα παιδιά.


από τη συλλογή του ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ παραλλαγή του "ΠΙΣΤΙΚΟΣ ΕΓΙΝΗΚΑ"

ΠΙΣΤΙΚΟΣ

Μου ‘λέγε, μωρ’, μου λέγε,
μου ‘λεγε η μάνα μου.
Μου ‘λέγε η μάνα μου:
- Μάθε, γιε μου γράμματα.

Μάθε, γιε μου, γράμματα,
μάθε κοντυλίσματα.
Κι εγώ δεν την άκουσα,
πιστικός εγίνηκα.

Πιστικός εγίνηκα,
χίλια πρόβατα βοσκώ.
χίλια πρόβατα βοσκώ.
με εβδομήντα δυο σκυλιά.

Με εβδομήντα δυο σκυλιά,
Φλογερίτσα έκοψα
φλογερίτσα έκοψα
από κίτρο κι από ελιά

Από κίτρο κι από ελιά
κ’ από κόκκινη μηλιά.
Κι από κόκκινη μηλιά,
κάθε πέτρα την λαλώ

Κάθε πέτρα τη λαλώ,
κάθε κάστρο ακούγεται.
Κάθε κάστρο ακούγεται.
τ’ άκουσε και μια κυρά.

Τ’ άκουσε και μια κυρά,
μια κυρά βασίλισσα
- Ποιος είν’ εκείνος που λαλεί;

Ποιος είν’ εκείνος που λαλεί,
μην είναι ο γιος της ορφανής;
Μην είναι ο γιος της ορφανής;
Σύρτε φέρτε τον εδώ.

Σύρτε φέρτε τον εδώ.
Να λαλάει στις πόρτες μου.
να λαλάει στις πόρτες μου.
και τις βαγιοπούλες μου.

Και τις βαγιοπούλες μου,
να σηκώνονται ταχιά.
Να σηκώνονται ταχιά.
να βυζαίνουν τα παιδιά.


και εδώ η παραλλαγή από το βιβλίο του ΜΑΤΣΙΑ

ΜΠΑΙΝΩ ΜΕΣ’ ΣΤ’ ΑΜΠΕΛΙ


Μπαίνω μέσ’ στ’ αμπέλι σα νοικοκυρά
να κι ο νοικοκύρης πόρχεται κοντά.
Έλα νοικοκύρη να τρυγήσουμε
κόκκινα σταφύλια να πατήσομε
και στην Βενετιά αν τα πουλήσουμε
γρόσια και φλωριά να καζαντίσουμε
και φτωχά κορίτσια να προικίσουμε.

το τραγούδι δεν είναι του μόχθου αλλά ένα τραγούδι της αγάπης αφού το κάλεσμα για το αμπέλι μοιάζει με τρύγο της αγάπης... από τη συλλογή του Τσιόπου με τραγούδια από τη Σωπική-χωριό του Άνω Πωγωνίου που έχει επανειλημμένα επισκεφθεί το ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟ ΚΑΡΑΒΑΝΙ. το τραγούδι είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο στην Ήπειρο στην ερμηνεία του με σκοπό χορευτικό και οργανική συνοδεία. "ΑΠΕΙΡΟΣ", ΑΡΧΕΙΟ ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ

ΑΜΠΕΛΙ ΜΟΥ ΠΛΑΤΥΦΥΛΛΟ


-Αμπέλι μου πλατύφυλλο
και λιανοκλαδεμένο,
για δεν ανθείς, για δεν καρπείς,
σταφύλια για δεν κάνεις;
Μη χάλασες, παλιάμπελο,
κι εγώ θα σε πουλήσω.
-Μη με χαλάς, μη με πουλάς
και μη με παζαρεύεις.
Για βάλε νιους να σκάβουνε,
γερόντους να κλαδεύουν,
βάλε γριές μεσόκοπες
να με βλαστολογούνε,
τότε ανθώ, τότε καρπώ,
τότε σταφύλια κάνω.

το έχουμε αγαπήσει από την πολυφωνική του ερμηνεία από την οικογένεια Δέδε από τη Δερβιτσάνη, το συναντήσαμε σε αυτή τη στιχουργική καταγραφή στη συλλογή των ΦΩΤΙΟΥ, ΛΥΤΗ "ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ" (εκδόσεις "ΝΕΦΕΛΗ"). μεταγραφή στο ΑΡΧΕΙΟ ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ της αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρίας "ΆΠΕΙΡΟΣ"