τραγούδια των τόπων

νέα κατηγορία παρουσίασης τα τραγούδια που μιλούν για τόπους κάνοντάς τους τραγούδι όπως τούτο εδώ που προέρχεται από τη συλλογή του αείμνηστου ΜΕΝΕΛΑΟΥ ΖΩΤΟΥ, δάσκαλου από την Πολύτσανη που μας παραστάθηκε στα πρώτα βήματα του ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ, δέκα χρόνια πριν. στη μνήμη του ταξιδέψαμε στο χωριό του στο Άνω Πωγώνι στην 8η ΔΙΕΘΝΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ. έτσι κι αλλιώς άνθρωποι τέτοιοι παραμένουν πάντα ζωντανοί μέσα μας...

ΠΟΛΥΤΣΑΝΗ (Καθιστικό)


Σέλτση πέτρα να γενεί Σέπερη να βουλιάξει
και το χωριό Πολύτσιανη Θεός να το φυλάξει,
πόχει τα κρύα τα νερά, τα έμορφα κορίτσια.
Πέρα από την Πολύτσανη, το λεν χωριό Σχωριάδες,
πόχει τους άνδρες τους καλούς, γυναίκες πανουκλιάρες.

ένα τραγούδι της αγάπης στα τραγούδια των τόπων; ναι, αν σκεφτούμε ότι ολόκληρη διαμάχη ξέσπασε κάποτε στους κόλπους μας για το αν το πωγωνίσιο αυτό πολυφωνικό τραγούδι αναφέρεται σε Σαμαρίνα ή Άι Μαρίνα. ιδού λοιπόν, ήταν σωστά καταγεγραμμένο στο ένθετο του δίσκου της "ΑΠΕΙΡΟΥ" "ΠΑΛΛΑΣ 2000" όπου υπαρχει ηχογράφησή του με το ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟ ΚΤΙΣΜΑΤΩΝ και την Ανθούλα Κώτσου στο ρόλο του παρτή. τούτη η καταγραφή προέρχεται από τη συλλογή του Μάτσια "ΠΩΓΩΝΙ ΔΕΡΟΠΟΛΗ, ΗΘΗ ΚΙ ΕΘΙΜΑ" και μεταγράφηκε από το Λουκά Μάκο στο πλαίσιο του προγράμματος "ΑΡΧΕΙΟ ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ" που υλοποίησε η "ΑΠΕΙΡΟΣ"

ΛΕΝΗ ΔΕΡΟΠΟΛΙΤΙΣΣΑ (Στα δύο)

Στης Άι-Μαρίνας τα βουνά, Λένη Δροπολίτισσα,
ήταν μια κρύα βρύση, Λένη καμαρωμένη.

Πάησε η Λένη να πιεί νερό, Λένη Δροπολίτισσα,
να πιεί και να γιομίσει, Λένη καμαρωμένη.

Και ‘πέσε το μαντίλι της, Λένη Δροπολίτισσα,
το χρυσοκεντισμένο, Λένη καμαρωμένη.

Αν το ‘βρει νιος να το χαρεί, Λένη Δροπολίτισσα,
γέρος να το καμαρώσει, Λένη καμαρωμένη.

ΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΧΩΡΙΩΝ ΤΙΝΩΝ ΤΩΝ ΚΟΥΡΕΝΤΩΝ

Η Ζίτσα πέτρα να γένει, το Ράικο να βουλιάξει,
τη μαύρη την Κρετσούνιστα ο Θιός να την φυλάξει,
τι βγάζει τα γλυκά κρασιά και τα ‘μορφα κορίτσια,
παν τα κορίτσια για νερό, γυρίζουν φιλημένα,
κι αυτού ψηλά ‘ς τη Σιούτιστα ν’ αστράψει να τες κάψει,
κι αυτού πέρα ‘ς τη Γρούμπιανη πανούκλα να τες μάσει,
αυτού πέρα ‘ς τα Δολιανά γυναίκες ξακουσμένες,
κι κ’ εκεί πέρα ‘ς τη Μόσσιαρη κουβαρομαζωμένες,
κ’ εδώθε ‘ς την Πογδόριανη σουμπασοφιλημένες,
κι αυτού πέρα ‘ς το Μαζαράκ’ όλες μαραζωμένες,
και οι Γερομνημάτισσες κρομυδομυρισμένες,
και πέρα ‘ς τη Μπριάνιστα όλες παλαβωμένες,
κ’ εκεί πέρα τη Γλύζιανη γουμενοφιλημένες.

καταπληκτικά διαβάζεται σήμερα ο τίτλος που πριν από 120 χρόνια έδωσε ο ΑΡΑΒΑΝΤΙΝΟΣ σε τούτο το τραγούδι... θα μπορούσε να είναι τραγούδι της αγάπης ή του πόθου αλλά προτιμήσαμε να το συγκαταλέξουμε στα τραγούδια των τόπων επειδή στους στίχους του ενεδρεύει μια μικρή επίδειξη της τοπικής γεωγραφίας...