ΛΙΓΟ ΑΠΟ ΙΣΤΟΡΙΑ...

Xαονία…Η γη των Χαόνων…Ένα από τα 14 ηπειρώτικα φύλα (Θεόπομπος), (11 κατά τον Στράβωνα) πελασγικής καταγωγής που κατοίκησε σ’ όλη την Παραδριατική Ήπειρο απ’ τον Κάλαμο ως τον Αυλώνα, δίδοντας το όνομά της στην περιοχή (Χαονία). Στο περίπλου της Μεσογείου ο Σκύλαξ αναφέρει: «ΧΑΟΝΕΣ. Μετά τους Ιλλυριούς είναι οι Χάονες. Η Χαονία έχει καλά αγκυροβόλια και οι Χάονες ζουν σε συνοικισμούς. Ο παράπλους της Χαονίας είναι μισή ημέρα». Ο Έλενος, (Μυθ.) γιος του Πριάμου και της Εκάβης και, σύμφωνα με τον Όμηρο, «φίλος παις» του βασιλιά της Τροίας, αναφέρεται ως ιδρυτής δυο πόλεων στην Ήπειρο, τη Χαονία, που πήρε την ονομασία της από τον αδελφό του Χάονα, τον οποίο ο Έλενος σκότωσε χωρίς να το θέλει σε κάποιο κυνήγι, και την Βουθρωτό(για την οποία παραδίδει ανεκδοτολογικά στοιχεία ο Στέφανος Βυζάντιος) μετά την πτώση της Τροίας. Κατ' άλλους, ενδεχομένως, ανέπτυξαν πειρατική δράση (κατά την 2η χιλιετηρίδα) στο Ιόνιο Πέλαγος που έτσι έλαβε από αυτούς την ονομασία του. Οι κυριότερες πόλεις της Χαονίας ήταν: Ωρικό, Πάνορμος, Ογχησμός, Αντιγόνεια, Φοινίκη, Εκατόμπεδο, Ομφάλιο, Ελαιούς.
Γράφει ο Θουκυδίδης πώς οι Χάονες, λαός αβασίλευτος, εκυβερνώντο από δύο άρχοντες που εκλέγονταν κάθε χρόνο και προήρχοντο από το αρχαίο βασιλικό γένος του οποίου τα προνόμια είχαν περιοριστεί στην ηγεσία της φυλής αλλά με αιρετούς αντιπροσώπους (Θουκ. Β 68-91 και Β 80,5). Η Φοινίκη, ήταν το κυριότερο κέντρο της Χαονίας και για ένα διάστημα, πρωτεύουσα ολόκληρης της Ηπείρου.
Ο Πολύβιος χαρακτηρίζει τη Φοινίκη ως το πιο πλούσιο, το πιο οχυρωμένο και το πιο ισχυρό κέντρο της Ηπείρου. Κτισμένη πάνω σε μια ράχη με υψόμετρο 290 μέτρα πάνω από τη θάλασσα, με μια πεδιάδα κατάλληλη για κατοικίες στην κορυφή της. Απ’ εκεί μπορείς να δεις όλο τον κάμπο του Βούρκου μέχρι το Βουθρωτό. Αυτό επιβεβαιώνεται από την αποκάλυψη στο θέατρο κεραμικών ταυτοτήτων που μαρτυρούσαν την παρουσία μελών του Κοινού από άλλες πόλεις της Ηπείρου. Οι ταυτότητες αυτές είναι σε μορφή νομίσματος αλλά είναι κατασκευασμένες από χώμα.
Την ανωτερότητα της πρωτεύουσας αυτής εκφράζει και η ύπαρξη σ’ αυτή ενός «ατελιέ γλυπτικής», που είναι και η μοναδική στη Χαονία. Τα γλυπτά που αναμετρούνταν με τα αριστουργήματα μεγάλων γλυπτών της αρχαίας Ελλάδος, είναι δημιουργία εγχωρίων καλλιτεχνών. Αυτό σημαίνει ότι η Φοινίκη είχε τη δική της σχολή γλυπτικής. Πολλά από τα γλυπτά της Φοινίκης σήμερα στολίζουν το μουσείο του Βουθρωτού. Η νεκρόπολη της Φοινίκης είναι από τις πιο πλούσιες, με βωμούς και τάφους, πλούσιους σε υλικά Η Φοινίκη ήταν ένα μεγάλο βιοτεχνικό, γεωργικό και εμπορικό κέντρο σε όλη την επικράτεια του Ελληνισμού. Ως το μεγαλύτερο κέντρο της Χαονίας αναφέρεται ως τόπος που το έτος 205 π.Χ. υπογράφτηκε η συμφωνία ειρήνης μεταξύ Ρώμης και Μακεδονίας.
Κατά τον Μεσσηνιακό Πόλεμο, τον 7ο αι., σημειώνεται μετακίνηση Σπαρτιατών προς τα Ακροκεραύνια, γεγονός που ίσως εξηγεί αρκετές ομοιότητες των δύο τόπων αλλά και μια παράδοση κοινής καταγωγής. Τα δωρικά φύλα, έχουν τόπο προέλευσης την Ήπειρο. Το 431 πΧ ξεκινάει ο πελοποννησιακός πόλεμος, το 430πΧ η Αμβρακία με την συμμαχία των Χαόνων, υπό τους άρχοντές τους Φώτιο και Νικάνορα, και άλλων ηπειρωτικών φύλων, επιτίθενται στο Αμφιλοχικό Άργος. Η Αμβρακία, κορινθιακή θυγατέρα άλλωστε, ήταν σύμμαχος των Πελοποννήσιων, ζήτησαν από τους Σπαρτιάτες βοήθεια, ώστε να επιτεθούν εναντίον των συμμάχων της Αθήνας, Ακαρνανίας, Ζακύνθου και Κεφαλληνίας. Μαζί τους πήγαν και οι Μολοσσοί και οι Παραυαίοι. Το αποτέλεσμα της μάχης ήταν η ήττα των Πελοποννησιακών δυνάμεων, και συνέπεια αυτού, οι Χάονες έχασαν την ηγεμονική τους θέση μεταξύ των Ηπειρωτών (το κύρος) και πέρασε στους Μολοσσούς, που άλλωστε ήταν πιο ισχυρή δύναμη. Με τα πολλά οι Αθηναίοι προσπάθησαν να πλησιάσουν τα ηπειρωτικά έθνη, και σε αυτό πρώτα προσπάθησαν να συμμαχήσουν με τους Χάονες, αλλά απέτυχαν, και τότε εστράφησαν προς τους Μολοσσούς, όπου και βρήκαν ανταπόκριση. Τότε η Σπάρτη αντέδρασε, κα οργάνωσε στην Πασσαρώνα συνομωσία με την βοήθεια των ολιγαρχικών κατά του ανήλικου βασιλιά Θαρύπα, που αναγκάσθηκε να καταφύγει στην Αθήνα, όπου έμεινε έως το 423πΧ. Εκεί κατά την παραμονή του, γνώρισε από κοντά τη δύναμη και το μεγαλείο των Αθηνών, και επηρεάστηκε βαθύτατα από τον πολιτισμό της Αθήνας. Ο Θαρύπας γύρισε το 423πΧ στην Ήπειρο, και ανέλαβε τη βασιλεία των Μολοσσών, εκτόπισε οριστικά την πελοποννησιακή επιρροή αντικαθιστώντας την με την αθηναϊκή. Παράλληλα έφερε ένα φιλοπρόοδο πνεύμα, που επηρέασε όχι μόνο τους Μολοσσούς, αλλά όλα τα ηπειρωτικά φύλα, στον συνασπισμό των Μολοσσών. Πιστεύεται ότι τον χρόνο που επέστρεψε ο Θαρύπας, παίχτηκε η τραγωδία "Ανδρομάχη" του Ευριπίδη στην Πασσαρώνα, εγκαινιάζοντας μια νέα εποχή πολιτισμού και προόδου στην Ήπειρο. Γενικά από τις αρχές του 4ου πΧ αιώνα, νέες συνθήκες διαμορφώνουν τον πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό βίο των Ηπειρωτών. Η Ήπειρος, υφιστάμενη τρομερές καταστροφές από τον Αιμίλιο Παύλο, θα υποκύψει στους Ρωμαίους…

Σαν πόλη της αρχαίας Χαονίας αναφέρεται και η σημερινή Χειμάρρα, η αρχαία Χίμαιρα. Το Χίμαιρα, όπως διαβάζω, είναι πιο σωστό γιατί προέρχεται από τη θεότητα των αστραπών, του χειμώνα και των κεραυνών και όχι από τους χειμάρρους το τοπωνύμιο. Διαβάζω για τους Χάονες ότι πρόκειται για πελασγικό φύλο που κατοίκησε σε όλη την Παραδριατική Ήπειρο, από τον Κάλαμο της Αιτωλοακαρνανίας έως τον Αυλώνα. Όταν διαβάσω κι άλλα θα σας τα γράψω

Φίλτατε Νίκο στην Αιτωλοακαρνανία δεν υπήρχαν Χάονες σίγουρα!!!Μόνο Ακαρνάνες και Αιτωλοί, που ήταν πελασγικά φύλα, ίσως και παλαιότερα...Όσο για τη Χειμάρρα πράγματι προέρχεται απ'τη Χίμαιρα τη θεότητα των προαναφερθέντων, αλλά με το όνομα Χίμαιρα αναφερόταν το τέρας, που σκότωσε ο Βελλεροφόντης, με σώμα κατσίκας, κεφάλι λιονταριού και ουρά κεφάλι φιδιού που έβγαζε φλόγες(με λίγα λόγια κουκλάκι ζωγραφιστό!!!).Ο μύθος αυτός ίσως αναφέρεται σε κάποια εκστρατεία των Ελλήνων στη περιοχή και ίδρυση της πόλεως με το όνομα Χίμαιρα... [/u]

Σέβομαι τη γνώμη σου αλλά απορώ με τη σιγουριά σου. Ειδικά όταν υπάρχουν πηγές που άλλα λένε. πχ http://www.geocities.com/xeimarra/history.htm , εδώ θα δεις την εξάπλωση των Χαόνων από Αυλώνα ως Κάλαμο. Εκτός αν έκαναν τον Καλαμά Κάλαμο οπότε έχεις δίκιο. Θα το ψάξω πάντως γιατί μου φαίνεται ότι είναι χοντρό για λάθος.

Έχουμε ίδιες πηγές!!Και σε άλλα site σαν Κάλαμος αναφέρεται εννοώντας ή κάποια περιοχή στην Ήπειρο ή τον Καλαμά, που είναι πιο πιθανό. Ο Κάλαμος είναι ένα νησάκι ανάμεσα στην Λευκάδα και την Ακαρνανία κοντά στην τότε πρωτεύουσα, το Θήρειο.Οπότε αποκλείεται να είχαν για γείτονες κάποιους αντίπαλους! Ούτως ή άλλως οι Χάονες είχαν αναπτύξει πειρατική δράση, όπως και πολλές απ'τις παράκτιες περιοχές, επάγγελμα τιμητικό για εκείνη την εποχή, όχι με την σημερινή έννοια της πειρατείας, οπότε μπορεί να είχαν κάποιο σταθμό, αλλά κυριαρχία σε καμμία περίπτωση! Εξάλλου απ'την Χαονία μέχρι την Ακαρνανία υπήρχαν πάρα πολλά άλλα φύλα για να αποτρέψουν οποιαδήποτε κάθοδο τους...Πάντως εμπορικοί δεσμοί υπήρχαν μεταξύ αυτών των φύλων, γιατί η Αιτωλοακαρνανία ήταν το σταυροδρόμι ανάμεσα σε Ιταλία, Ελλάδα και Μικρά Ασία! Αυτό είναι αντιληπτό απ'τους πολέμους που γίνονταν για τη δημιουργία αποικιών στο χώρο από παλαιότατους χρόνους πριν καν τα Τρωικά!!Πιστεύετε πως ο Οδυσσέας δεν είχε το παλάτι του στην Ιθάκη αλλά σε περιοχή στην Ακαρνανία! Έπονται περισσότερα περί ιστορίας...

βρε συ, τώρα εξηγείται! ένα από τα πιο αγαπημένα μου μέρη είναι ο Μύτικας και μια από τις πιο αγαπημένες μου θέες ο αντικρινός Κάλαμος! μιλάει μέσα μου το χαόνιο dna μάλλον... η άγνωρη κυτταρική μνήμη. δεν πάνε τζάμπα τόσα χιλιόμετρα, τόσες παραπάνω ώρες οδήγησης. όποτε κατεβαίνω από Ήπειρο Αθήνα πάω πάντα από Άκτιο, Μύτικα με στάση πάντα στο Μύτικα. μέχρι και να εγκατασταθώ εκεί έχω σκεφτεί κάποια στιγμή... και συχνά τηράω αντίκρυ, Κάλαμο μεριά, μήπως πωλείται κανένα χάλασμα. και προχθές στην ΟΧΘΗ παζάρευα ένα φουσακωτό για τον Κάλαμο. Τίποτε δεν είναι τυχαίο τελικά

Οι πρώτες Σουλιώτικες οικογένειες εγκαταστάθηκαν στο Σούλι απ'την περιοχή της Β.Ηπείρου, λόγω των εξισλαμισμών ΄την περίοδο 1550-1600. Αυτό ίσως είναι ένα δείγμα του ότι ίσως τραγουδούσαν τότε πολυφωνικά...Ένα άλλος λόγος είναι ότι σε περιγραφές μαχών αναφέρεται μια ιαχή τους ως στριγγλιά! Κατά την έξοδο του Μεσολογγίου μια ομάδα που περιλάμβανε κ τους Σουλιώτες με αρχηγό τον Νότη Μπότσαρη δέχτηκαν επίθεση τούρκικου ιππικού. Τότε διατάχτηκαν να σχηματίσουν μια συμπαγή μάζα προς απόκρουση της επιθέσεως κ τότε οι Σουλιώτες βγάν την πολεμική τους κραυγή "Ντέρα ω Μπούρα, περ μιτά"(Ατρόμητα παλληκάρια, απάνω τους)(δεν είμαι κ σίγουρος αν είναι ακριβή η μετάφραση...), και από αυτή την κραυγή τρόμαξαν τα άλογα κ ανέτρεψαν τους ιππείς τους!!Έτσι κατάφεραν κ πέρασαν από την επίθεση...Αυτή η στριγγλιά μπορεί να είναι το ίσο?!? Γιατί τότε κατά την διάρκεια της μάχης λέγανε κ τραγούδια, για να εμψυχώνονται και να δίνουν κ το ρυθμό, συνέχεια της παράδοσης των αρχαίων χρόνων από τους παιάνες! Τότε γλεντάγανε τα πάντα!!(Ακόμα κ στο 2ο παγκόσμιο ίσχυε αυτό!Έχω ακούσει το Τάσο Χαλκιά να λέει πως την παραμονή της 28ης Οκτωβρίου βρισκόταν κάπου στα σύνορα λόγω επιστράτευσης, κ μαζί με άλλους απ'τον λόχο του είχαν φτιάξει μια κομπανία όπου διασκέδαζαν τους υπόλοιπους φαντάρους!!Κ όπως είχε πει την ημέρα του πολέμου ήταν ήδη τάπα απ'το μεθύσι της προηγούμενης βραδυάς, αλλά παρόλα αυτά τα κατάφεραν καλά!!Αλλά κ πολυφωνικά τραγουδιόνταν τότε κατά τις ώρες της ξεκούρασής τους!) Αν γνωρίζει κάποιος κάτι...