κόρη που πάνεις για νερό....

ΚΟΡΗ ΠΟΥ ΠΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΝΕΡΟ


Κόρη, που πάνεις για νερό
με τη βαρελοπούλα
και παίρνεις τον ανήφορο
σαν την περδικοπούλα;
Σαν πέρδικα πατάς στην γη,
σαν περιστέρι τρέχεις,
όλον τον κόσμο χαιρετάς
κι εμένα δε μου κρένεις.
Χαιρέτα με στον πλάτανο,
χαιρέτα με στην βρύση,
χαιρέτα την αγάπη μου
πο’ ‘ρχεται να γιομίσει.
Κόρη μ’, δυο λόγια
θα σου πω να μου τα μπεγιεντίσεις:
ο πλάτανος θέλει νερό
κι η λεύκα θέλει αέρα
κι η κόρη θέλει φίλημα
κρυφά από την μητέρα.
Το κάστανο θέλει κρασί
και το καρύδι μέλι
κι η κόρη θέλει φίλημα
πρωί και μεσημέρι.
Το παραθύρι τ΄ ακρινό
βράδυ να μην το κλείσεις.
Έβγα στο παραθύρι σου
και κρέμασ’ τα μαλλιά σου,
να κάμω σκάλες ν’ ανεβώ,
να ‘ρθω στη αγκαλιά σου.

το τραγούδι υπάτχει σε πέντε διαφορετικές συλλογές, εδώ όπως περιέχεται στη συλλογή των ΦΩΤΙΟΥ, ΛΥΤΗ "ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ". Καλό, ε;